(en waarom jij écht hulp nodig hebt — geen grapje)
Reactie; Waarom reageren sommige mensen zó fel online?
Soms vraag ik me echt af… na het lezen van een reactie
Hoe diep moet je in je eigen frustratie zitten, dat je anoniem mensen gaat afzeiken online?
Gewoon. Iemand die iets post. Iets deelt. Iets durft. Dan zo’n reactie
En jij denkt:
“JA! Hier ga ik even lekker zuur over doen.”
“Laat ik een nep-account aanmaken, zodat niemand weet dat ik in m’n joggingbroek zit te haten met chips op m’n buik.”
Nou, gefeliciteerd.
Je hebt gereageerd.
En daarmee laten zien waar jíj staat in het leven.
Niet ik.
Jij.
Gary Vaynerchuk snapt het helemaal, zijn visie op reactie
Zoals Gary Vaynerchuk altijd zegt (en ik hou van die man):
“Als jij de tijd hebt om een negatief commentaar te schrijven op iets dat een wildvreemde post… dan zegt dat niks over die persoon, maar alles over jouw mindset. Dan ben je gewoon ongelukkig.”
En hij heeft gelijk.
Als jouw reflex is om anderen neer te halen, dan ben je niet bezig met hen.
Dan ben je bezig met het ontlopen van je eigen pijn.
Mijn video’s triggeren blijkbaar méér dan ik zeg
Ik maak video’s over onze boot.
Ik doe dat in het Engels.
Omdat ik een internationaal publiek leuker vind.
En ja, Engels is niet mijn eerste taal.
Nautisch Engels al helemaal niet — ik wist die woorden twee jaar geleden niet eens in het Nederlands. 🤷♀️
Maar toch zijn het altijd Nederlanders die daar iets van vinden.
“Praat gewoon Nederlands.”
“Je uitspraak is echt slecht.”
“Ik kon niet eens naar je video kijken want je haalde je neus op.”
Serieus? Je wordt getriggerd door een accent of een snotneus?
Wat wil je dat ik doe, ondertitels toevoegen bij elke snuif?
Dit zegt niets over mij — dit zegt alles over jou
Wat ik tegenwoordig doe met zulke reacties?
Ik gebruik ze.
Voor content. Voor inspiratie. Voor blogs zoals deze.
Elke zure opmerking bevestigt mijn punt:
Het ligt niet aan mij. Het ligt aan jou.
En diep vanbinnen weet jij dat ook.
Vroeger raakte het me wel.
Dan twijfelde ik.
Maar nu niet meer.
Nu denk ik:
“Lieve schat… jij hebt therapie nodig.”
En nee, dat is geen grap.
Dat is een serieuze constatering.
Wat zegt zo’n negatieve reactie over jouw binnenwereld?
Als jij zóveel moeite doet om iemand die gewoon iets post omlaag te halen —
dan is jouw binnenwereld geen fijne plek.
Dan is haat jouw uitlaatklep.
En blijkbaar is dat: haten op mensen die zichtbaar durven zijn.
Dat is geen mening.
Dat is projectie.
Dat is pijn in vermomming.
En dat is precies waarom je hulp nodig hebt.
Niet van mij — ik ben je therapeut niet.
Maar van iemand die je écht kan helpen je shit op orde te krijgen.
Gelukkige mensen haten niet
Iemand die echt gelukkig is,
die rust heeft in zichzelf,
gaat niet haten.
Die is te druk met léven, genieten, creëren, leren, lachen.
En misschien ook een beetje met snotneuzen. 😄
Als je je aangesproken voelt…
Dan is dit over jou.
En dat is niet gemeen bedoeld.
Dat is een uitnodiging om iets te gaan fixen in jezelf.
Want ik?
Ik post gewoon door.
Met bloopers.
Met fouten.
Met liefde.
En jij… mag lekker blijven reageren.
Want het algoritme smult van je aandacht.
Dus dankjewel. Echt. Je haat helpt me groeien.
Maar jij? Jij hebt hulp nodig.
En ik hoop dat je ‘m zoekt.
Want diep vanbinnen ben je vast niet slecht.
Maar zoals je je nu gedraagt?
Ja — je spoort gewoon even niet. 😉
Veel succes verder. Groetjes van een vrouw met accent, lef en een snotneus.
Als je Gary Vaynerchuk nog niet volgt, doe dat dan vooral. Zijn energie is ongefilterd en eerlijker dan de meeste mensen aankunnen: @garyvee op Instagram
Het schrijven van deze blog deed me denken aan een blog die ik eerder schreef:
“Verdien jij hier aan?” en de bizarre logica van vrienden en verkoop.
