(Hint: wanneer mensen ineens anders naar je gaan kijken)
Ik vertelde laatst dus dat ik “een boot” heb. Gewoon, terloops. Niet vanuit een of andere ‘kijk-mij-eens-lifestyle’, maar omdat het gesprek toevallig die kant op ging.
En je kent het — sommige mensen hebben dan zo’n kijk mij geïnteresseerd zijn-gezicht, maar van binnen hoor je de radertjes al ratelen.
Totdat ze doorvragen.
En dan begint het feest.
De magie van doorvragen (en hoe snel een vibe kan kantelen)
Die persoon vroeg dus door. Eerst nog leuk, neutraal. En toen kwam de vraag:
“Maar… wat bedoel je precies met boot?”
Ik keek hem aan zoals je een bull terrier aankijkt die probeert te begrijpen waarom je ineens een komkommer vasthoudt.
Zo van… wat wil je nu eigenlijk van me?
Toen bleek: hij bedoelde natuurlijk yacht.
Je weet wel — in zijn hoofd: iets wat vooral bedoeld is om indruk te maken op buren, vrienden en willekeurige voorbijvarende zeemeeuwen.
En ik moest daar dus keihard om lachen.
Want ja, technisch gezien is het inderdaad een klassiek 17-meter stalen gentleman’s yacht met twee motoren, een persoonlijkheid, en een soort fanbase die ik zelf nog niet helemaal heb verwerkt.
Maar in mijn woordenboek?
Het is gewoon de boot.
Yacht brengt iets met zich mee
Waarom het woord “yacht” altijd een soort energetische glitterbom met zich meedraagt. Ik zie het vaker: zodra mensen doorhebben hoe groot of luxe iets is, slaat hun vibe om. Opeens kijken ze anders. Alsof het om een compleet ander mens gaat. Alsof ik tot vijf minuten geleden een bescheiden roeiboot-woman was en nu ineens een champagne-slurpend dekdiva met een bemanning van twaalf. Een beetje hetzelfde als wanneer mensen een mening hebben over rijk zijn of veel geld, deze blog Geld maakt niet gelukkig sluit daar wel mooi op aan.
En ik vind dat dus… fascinerend. En vermoeiend. Dus noem ik het gewoon boot. Ik heb geen zin in mensen die van binnen een backflip maken omdat hun eigen projectie ineens botst met mijn nuchtere “ja, we zijn aan het klussen”-realiteit.
Boot = klussen. Yacht = Instagram-perfect glamourfantasie.
En zolang we niet lekker over de Franse rivieren cruisen (want eerlijk: dat komt, maar voorlopig zijn we nog de professionele schroef-vasthouder, verfkrabber en vieze-handen-expert), blijft het ook gewoon boot.
Je zegt toch ook niet:
“We gaan even naar de villa,” als je nog midden in de verbouwing zit en de wc in een emmer leeft?
Nee. Je gaat “naar het huis”.
Dus wij gaan “naar de boot”. Niet naar “de yacht”. Dat is een compleet andere energetische frequentie. Een yacht is: prosecco, witte handdoeken en iemand die je mandarijntjes pel en in symmetrische partjes serveert. Een boot is: schroeven die altijd overblijven, motorruimtes waar je knieën in verdwijnen, en verf onder je nagels die drie dagen weigert te vertrekken.
Het mooiste? Zelfs mensen met een yacht noemen het zelf een boot.
Op YouTube zie ik het constant: mensen die objectief gezien een drijvend boutique hotel bezitten, zeggen gewoon “boot”. En dat bevestigde mijn hele gevoel: de mensen die het hebben, maken er geen ding van. De mensen die er iets van vinden, hebben meestal geen idee.
Samengevat: noem het wat je wil. Ik noem het mijn boot.
Met een YouTube-kanaal.
Fans.
En onverwoestbare humor.
En ik hou ervan.
Niet omdat het ‘een yacht’ is, maar omdat het een avontuur is.
Een project.
Een freedom-machine.
Een plek waar ik kan ademen, vloeken, lachen en opnieuw beginnen — soms allemaal op dezelfde dag.
💬 Dus ja… op een dag, wanneer ik eindelijk ben uitgeklust en wanneer mijn business zo gebouwd is dat ze net zo stabiel draait als beide motoren van mijn ahem boot… dan doe ik gewoon zaken vanaf de Franse Riviera.
Nieuwe businesspartners optekenen in elk EU-land waar ik aanmeer en mijn onderneming laten doorgroeien terwijl ik op het dek zit met koffie, zon, mijn laptop en nul verplichtingen. Vanaf mijn yacht. Ontdek hoe ik dat doe met Beyuna en jij het ook kan zonder gedoe en mét resultaat, contact mij.
👉 https://kseen.beyuna.com/become-distributor
