Pensioen. Alleen al het woord klinkt als iets voor mensen die graag folders lezen over sta-op-stoelen. Maar toch ben ik er al een tijd mee bezig. Niet op de klassieke manier, met een pensioenfonds en ingewikkelde grafieken die ik toch niet begrijp, maar op mijn eigen manier.
En ja, dat klinkt misschien een beetje vreemd. Want hoeveel mensen onder de 67 zeggen nou: “Ik werk al jaren aan mijn pensioen?” Precies. Maar het is echt zo. Alleen… in de vorm van investeren.
Geen pensioen fonds voor mij
Als zelfstandig ondernemer weet je één ding zeker: je bouwt niks op tenzij je het zelf doet. De paar baantjes die ik ooit in loondienst had, hebben me volgens een officieel overzicht precies €2,14 bruto per jaar opgeleverd. Daar kan ik hooguit een zakje rozijntjes van kopen bij de kassa.
Dus ik moest het anders aanpakken. Gelukkig heb ik van huis uit meegekregen dat je niet alles moet opmaken. Ook al hou ik van mooie dingen (ik bedoel: wie niet?), ik heb altijd iets achter de hand gehouden. Sparen, reserveren voor noodgevallen, dat werk.
En geloof me: die noodgevallen komen altijd op het moment dat je net dacht dat je even ademruimte had.
Samen investeren – samen leren – samen met pensioen
Ik doe dit gelukkig niet alleen. Mijn partner en ik trekken hierin samen op — op allerlei fronten trouwens, maar dat is weer een ander verhaal (en ja, er was een trouwlocatie bij waar glittergordijnen en neonlampen een hoofdrol speelden, laat ik het zo zeggen).
Doordat we samen zijn, is investeren ook anders. Je hebt meer inkomen, kunt vaste lasten delen, en je praat er samen over. Je moedigt elkaar aan om niet alleen maar leuke dingen te doen (al blijven we daar ook fan van — reizen, feesten, gekke plannen maken), maar ook om iets op te bouwen.
En dus besloten we op een dag: laten we een woning kopen voor de verhuur. Gewoon eentje. Iets dat we zelf konden overzien. Niks groots of gelikt. Gewoon een huis.
De reality check van vastgoed als pensioen
Als je ‘passief inkomen’ opzoekt op internet, krijg je plaatjes van mensen op een strand met cocktails. Realiteit? Je staat eerder met je handen in een lekkend keukenkastje terwijl je de huurder probeert gerust te stellen.
Want: het huis is niet nieuw. Er is onderhoud. Er zijn belastingen. En als er iets kapotgaat, dan ligt de rekening niet bij een verhuurder. Die ben je namelijk zelf.
De huurprijs is ook niet bepaald royaal, want het pand is bescheiden. Het verschil tussen inkomsten en uitgaven is soms… laten we zeggen: luchtig. En dan moet je ook nog een stuk eigen geld inleggen, want de bank financiert niet alles. Dat geld zit vast, levert geen rente op, en kun je dus ook niet meer uitgeven aan iets leuks zoals… nog meer vastgoed (of een bull terrierpup, just saying 🐶).
Maar tóch…
Waarom dan toch gedaan? Omdat we erin geloven dat het op de lange termijn wél iets oplevert. Elke maand lossen we een beetje af. Het huis wordt stukje bij beetje meer van ons. En tegen de tijd dat de hypotheek is afbetaald, komt er wél echt iets binnen.
Hoeveel? Geen idee. De huren gaan in elk geval zelden omlaag, dus dat stemt hoopvol. En ook al voelt het nu nog niet als winst — het is wel iets wat in de toekomst vrijheid kan geven. En dat is uiteindelijk waar het voor mij om draait.
Niet per se stoppen met werken, maar kunnen kiezen of en hoeveel je werkt.
En ja, de kritiek
Laat ik het niet mooier maken dan het is: je hoort steeds vaker dat mensen zoals wij ‘de woningmarkt verpesten’. En ja, daar schrik je in het begin van. Want wij kochten geen huis dat iemand anders wél wilde kopen. Dat huis stond gewoon al even te koop. Er was geen stormloop.
Toen we het huurden? Binnen no time tientallen reacties. Mensen wíllen huren, ze kúnnen alleen vaak niet kopen. De huidige huurder is iemand die blij is dat het op deze manier wél lukt om ergens te wonen.
En dat vergeten mensen soms: huren is niet altijd ‘slechter’. Soms is het juist de meest logische oplossing voor een bepaalde levensfase.
Tot slot
Is dit het perfecte pensioensysteem? Nee.
Heb ik alles onder controle? Zeker niet.
Maar ik werk eraan. Op mijn manier.
En dat voelt al stukken beter dan afwachten tot de overheid ooit met een briljant idee komt (of een verrassende jaarlijkse verhoging van die €2,14).
📌 Update april 2025: Inmiddels zijn we een paar jaar en meerdere verhuurwoningen verder. In deze vervolgblog deel ik eerlijk wat er daarna gebeurde…..
