Het verschil tussen weten en doen
Op dag 3 van Maximum Potential ging het niet meer over nieuwe inzichten of fancy mindset-theorieën. We wisten het allemaal inmiddels wel: ademhalen, observeren, kiezen. Maar weten is makkelijk. Het doen — dáár zit het werk.
Ik dacht dat ik kwam voor verdieping. Kreeg ik een live examen. 🙂 De test in de zaal. Miss geen review maar wel een ervaring:
Ik zat in de zaal, vol aandacht, toen er achter me een groepje begon te praten.
Niet fluisteren, maar vol volume.
Over boeken, mindset, en vooral over zichzelf.
Eén van hen zei: “Ja, dat boek heb ik ook in m’n kast.”
En ik dacht: ja, super fijn, ga ergens in een gang of cafe hierover kletsen. Ik wil Michael horen!
Eerst dacht ik nog: ach, het zal zo wel ophouden.
Niet dus.
Dus ik draaide me na de pauze rustig om en zei:
“Willen jullie niet zo hard praten, ik kan Michael niet horen.”
Voor ik mijn zin af had, kreeg ik een scherpe “Nou, sorry hoor!” terug — met de energie van een getriggerde chihuahua op espresso.
En daar stond ik dan. Mijn eerste live test in zelfregulatie.
Vroeger had ik het laten escaleren óf mezelf weggecijferd, in de hoop dat iemand anders het zou oplossen.
Nu deed ik iets nieuws: ik bleef bij mezelf.
Ik zei wat nodig was, zonder theater. Ik deed geen circusact meer om het comfortabel te maken voor de ander.
Dat was vroeger mijn people pleaser-modus: alles zo verpakken dat niemand zich ongemakkelijk zou voelen — behalve ikzelf. Dit keer niet. Geen strijd, geen drama, geen uitleg. Gewoon duidelijke communicatie. En stilte.
En die kwam er.
🪞 De zaal als spiegel van bewustzijn
Het was bijna te perfect: de hele zaal werd één grote metafoor.
De praters — het ego dat kennis verzamelt om zichzelf spiritueel te kunnen vinden.
De vrouw naast me vóór de pauze — pure conflictvermijding, verplaatste zich liever dan iets te zeggen.
En de vrouw ná het voorval fluisterde: “Dankjewel dat je wat zei, ik vond ze ook vervelend.”
Ook conflictvermijding, maar dan met erkenning achteraf.
Allemaal lagen van bewustzijn, keurig op één rij.
En ik?
Ik voelde, dacht, koos en handelde.
Dat was mijn groei in real time.
🧠 Van drama naar bewustzijn
Ik voelde nog wel even spanning na dat “sorry hoor”-moment.
De energie hing letterlijk achter me, zwaar en tintelend tegelijk.
Hoogsensitiviteit is een cadeau, zeggen ze.
Nou, soms voelt het als een cadeaubon met een verlopen datum.
Ik wist: dit is niet mijn energie.
Maar ik voelde hem wél.
Alsof er nog nasmeulend ongemak hing, een klein sociaal brandje dat niemand wilde blussen.
Toch bleef ik erbij — in rust, in mijn lijf.
Dat was misschien nog wel de echte test.
En ja, ik had iets beter kunnen ademen, misschien wat schouders losgooien,
maar hé, ik herstelde snel.
Vroeger had ik het drie dagen later nog herbeleefd onder de douche.
Nu was het een halfuurtje.
Progressie, mensen.
💡 Het meta-inzicht
Mindset is geen hype.
Het is letterlijk je brein herconditioneren.
Je traint jezelf om niet meer te reageren vanuit overleven,
maar vanuit rust.
Die kalmte voelt niet altijd spectaculair.
Er zijn geen confetti’s of koortjes.
Maar het is wél vrijheid.
En dat is misschien de essentie van Maximum Potential:
niet méér doen, maar béter reageren.
Niet harder praten, maar helderder zijn.
Niet kennis zoeken, maar kalmte beheersen.
🔥 Slot
Toen ik later de zaal uitliep, keek een paar mensen me opvallend lang aan.
Misschien dachten ze iets, voelden ze iets. En dat is precies wat dag 3 me bracht.
Geen nieuwe informatie. Wel nieuwe integratie.
Ik haalde adem, glimlachte, en dacht: ik ben niet veranderd — ik ben energie.
💬 Heb jij ook veel goede energie? Laten we meeten, praten, koffie drinken, zoomen over hoe ik met Beyuna bouw aan financiële vrijheid op mijn eigen voorwaarden — zonder gedoe en mét resultaat en hoe jij dit ook kan doen met jouw mooie energie!
👉 https://kseen.beyuna.com/become-distributor
