een motor verkopen die je nooit meer startte
Verkopen van spullen, zoals een motor. Er is een soort sadistische grap die het universum graag uithaalt met mensen met ADHD. Die grap heet: wachten. Ik besloot dat de motor verkocht moest worden, en dus vond ik — uiteraard — dat hij het liefst binnen het uur de garage uit moest rollen. Graag met vuurwerk. Confetti optioneel. Maar realiteit? Ze bleef maanden staan.
En dat was lastig. Want eenmaal besloten is voor mij vaak ook: nú. Maar goed, ze is weg. Verkocht. En eerlijk? Ik ben er blij mee. Opgelucht zelfs. Omdat het voelt als iets dat ik niet meer meedraag. Niet meer hóef mee te dragen.
Vrijheid heeft niet één vorm
Ik schreef eerder al over die motor, als ultiem symbool van vrijheid. (Lees vooral deze blog eerst als je nu denkt: huh, motor?) Geen trouwjurk van tienduizend euro voor deze rebel, maar een brullende Harley als huwelijkscadeau. Wij zouden niet zeggen “ja” in satijn, maar in leer, met bugs on our teeth. Zoiets.
Maar ja. Het leven. Dat doet z’n eigen ding. Nekhernia’s, lockdowns, en uiteindelijk een gezamenlijke liefde voor varen die ineens beter paste dan asfalt. En als je een boot hebt die je energie geeft, en een motor die alleen nog maar stof vangt, dan is het eigenlijk simpel. Maar simpel betekent niet makkelijk.
Verkopen wat je denkt dat je bént
Die motor stond daar niet alleen fysiek. Ze stond ook voor wie ik dacht dat ik was. Of wie ik dacht dat ik nog steeds wilde zijn. Maar een rit vorig jaar, en nul ritten dit jaar? Dan mag je het beestje bij de naam noemen: het is klaar.
En dan komt de magie.
De koper. Die kwam dus met z’n maatje. En zijn verhaal. Hij mocht van zijn ex-vrouw niet meer motorrijden. (Red flag, anyone?) Maar nu — net gescheiden — was hij er klaar voor. Niet zomaar klaar voor een motor. Klaar voor deze motor. Zijn droom, die hij eindelijk mocht waarmaken.
Toen hij terugkwam van de proefrit, keek hij alsof hij net met z’n jeugdliefde had gezoend. Hij zei dat hij twijfelde. Maar iedereen zag: deze man twijfelt niet. Deze man is verliefd. En toen viel-ie: de zin die alles zei.
“Je krijgt alleen spijt van dingen die je niet doet.”
Mensen zijn geen meubels
Sindsdien denk ik na over hoe vaak we dingen bewaren — spullen, ideeën, zelfs relaties — puur omdat we denken dat ze ons definiëren. Omdat we ooit zeiden: dit ben ik. Maar mensen zijn geen meubels. Je hoeft niks te blijven dat je ooit was. Je mag gewoon, met liefde, afscheid nemen. Zoals ik dat deed. En meubels, ook die kan wegdoen of veranderen!
Het was niet de motor, het was wat zij dachten dat het betekende
Grappig genoeg had ik zelf vrede met de verkoop, maar mijn man? Die had er zichtbaar meer moeite mee. Niet vanwege de motor zelf, maar vanwege wat het symboliseerde. Voor hem was het nog geen afgesloten hoofdstuk, terwijl ik de epiloog al had geschreven en ingeleverd bij de uitgever. En dat is oké. Lief zelfs. Maar ook een reminder dat verandering niet altijd synchroon loopt.
En toen kwamen de appjes. De reacties. De wáánzinnige aannames over verkopen. Alsof ik mijn ziel had verkocht in plaats van een V-Rod.
“Hè, maar jij was toch altijd een motormens?”
“Gaat het wel goed?”
“Is er iets aan de hand met jullie huwelijk?!” 🤯
Mensen houden van consistentie. Liefst bij anderen. Want als jij verandert, dan moeten zij zich ineens afvragen waarom zij dat niet doen. En laten we eerlijk zijn: dat is bloedirritant. Het is veel makkelijker als jij gewoon blijft wie je was, met dezelfde hobby’s, dezelfde kleding, dezelfde grappen op feestjes. Lekker overzichtelijk.
Maar weet je? Fuck overzichtelijkheid. Ik ben niet hier om in iemands spreadsheet van verwachtingen te passen.
Vrijheid is voor mij ook financieel
Vrijheid is voor mij meer dan alleen ruimte in de garage of wind door je helm. Het is ook: werken op mijn voorwaarden. Zelf kiezen met wie ik samenwerk. Mijn eigen ritme bepalen — ook als dat ritme soms chaotisch is.
Daarom werk ik met Beyuna. Omdat het past bij het leven dat ik wil leven: zelfstandig, vrij, en eerlijk. En nee, dat hoef jij niet ook te doen. Maar als je nieuwsgierig bent — of gewoon eens wilt sparren over hoe jij vrijheid ziet en bouwt — stuur me een bericht. Of kijk hier:
👉 https://kseen.beyuna.com/become-distributor
Geen gedoe. Geen verkooppraat. Gewoon een gesprek. Of niet. Vrijheid, weet je nog?
De garage is leeg. De herinnering niet.
En ik? Ik voel me lichter. Vrijer.
