Foodnoise. Die constante ruis. Het is geen honger, het is een soort voedselgedachte-fabriek die maar blijft draaien. Je bent niet eens aan het eten, en toch denk je: Wat zal ik straks eten? Wanneer mag ik weer wat nemen? Zal ik alvast iets pakken?
Klinkt herkenbaar? Dan ben je niet alleen – en nee, je bent ook niet gek. 😏
Wat is foodnoise eigenlijk?
Foodnoise is (nog) geen officiële aandoening – maar als je het ervaart, weet je: dit is écht. Het is die onophoudelijke stroom aan gedachten over eten, snacken, plannen, anticiperen… Terwijl je lijf vaak helemaal geen honger heeft.
Het lijkt op cravings, maar het gaat dieper. Het is die continue aanwezigheid van eten in je brein, als een soort irritante buurman die altijd precies te hard praat als jij rust wil.
Mijn persoonlijke hel 😅
Ik dacht altijd dat het normaal was om constant met eten bezig te zijn. Tijdens het ontbijt alvast fantaseren over de lunch. Aan het avondeten denken terwijl je luncht. Eten kopen “voor later”, om vervolgens halverwege de dag de kast in te duiken voor het geval dat.
Het werd zó normaal, dat ik niet eens doorhad hoe bizar het eigenlijk was.
Wat ik allemaal geprobeerd heb (en waarom dat ruk was)
Serieus, ik heb m’n best gedaan:
- Gezond eten: Resultaat? Stillere ruis, maar zeker niet weg.
- Intermittent fasting: Minder vaak eten, maar foodnoise dacht: “Aha! Extra tijd om nóg meer aan eten te denken!”
- Calorieën tellen: Hell. Echt. Foodnoise in een Excel-bestand gieten.
- Meditatie en affirmaties: Alsof je een bull terrier vraagt om te gaan zitten… terwijl je een bal in z’n gezicht gooit. 😂
- Suiker- en snackvrij: Klein beetje verlichting, maar nog steeds voelde ik die irritante foodnoise als een echo.
Het radicale experiment: carnivore 🔥
Toen dacht ik: fuck it. Ik ga full carnivore.
Alle ruis eruit: geen brood, geen groenten, geen fruit, geen noten. Alleen vlees, vet, ei en boter. Dat was het. Basic as hell.
En weet je wat? Het gebeurde.
Die magische stilte 😳
Niet meteen. Maar na een paar dagen begon het op te vallen.
De gedachten over eten… verdwenen.
Geen plannen, geen verleiding, geen “misschien straks nog wat lekkers?” Gewoon… rust. Echt diepe rust in m’n hoofd.
Alsof iemand eindelijk de uit-knop had gevonden van dat opgefokte voedselradiootje.
De voordelen van leven zonder foodnoise
- 🔥 Mentale rust: EINDELIJK stilte.
- 💪 Makkelijker luisteren naar je lichaam: Eten als je honger hebt, punt.
- 🧠 Meer focus op andere dingen: Zoals geld verdienen, dromen najagen, of stiekem Pinterest-bordjes maken voor je toekomstige bull terrier ranch. 😉
- 🍽️ Geen schuldgevoel: Je eet, je stopt. Klaar.
Nadelen? Ja, natuurlijk.
- 😅 Mensen verklaren je voor gek.
- Je moet leren omgaan met sociale situaties. (“Hoezo geen salade?!”)
- Af en toe denk je: waarom wist ik dit niet 10 jaar geleden al?
Kan je echt van foodnoise afkomen?
Ik geloof van wel.
Foodnoise is geen karakterzwakte. Het is niet dat jij geen ruggengraat hebt of geen discipline. Het is je lijf dat – dankzij de moderne voedingsindustrie – compleet in de war is geraakt.
Door álle triggers (suiker, zaadoliën, bewerkte meuk) weg te gooien, geef je je lijf de kans om te resetten. En die reset? Die is goud waard.
Is het een aandoening?
Officieel niet. Maar laten we eerlijk zijn: het feit dat zóveel mensen ermee lopen, zegt alles. Misschien moeten we het zelf maar een naam geven. 😜 Chronisch Culinaire Chaos? Mentale Mayonaise?
Of gewoon… foodnoise. En hopelijk gaat het ooit net zo serieus genomen worden als andere verslavingen.
Tot slot: de vrijheid is het waard
Foodnoise is geen gevecht dat je wint met wilskracht. Het is een biologisch systeem dat gewoon doet wat het moet doen in een wereld vol junkfood en verleiding. Maar het mooie is: jij kunt zelf kiezen om uit dat systeem te stappen.
En áls je dat doet… krijg je iets terug wat onbetaalbaar is. Vrijheid. Échte vrijheid. 🙌
